මගෙම හදවත...ගැයෙනු ඇසුවෙමි......

     වෙන කාගෙවත් වෙන්නේ කොහොමද..

ඔබ මගේ දිවි මාවතේ...............ඉතින් කොහේ කොතනද තව කෙනෙක්ට ඒ මාවතට ඇතුල් වෙන්න ඉඩක් තියෙන්නෙ..ඔයාගෙ ආදරේ මගේ ජීවන මාවතේ රැඳෙන තුරාවට කොහොමද මම තවත් කෙනෙක්ගෙ ජීවිතේක මොහොතක්වත් වෙන්නෙ..මගෙ හදවතේ සෛලයක් සෛලයක් ගානෙම ඔයාටම තරම් ආදරේ කරනකොට මගේ ජීවිතේ හැම අංශු මාත්‍රයක්ම ඔයාගෙ වුණු කොට...කොහොමද මම ජීවත් වෙන තුරාවටම ඔයාව මගෙ මාවතින් මුදා හරින්නෙ...''ඒක හරිම බොළඳ හැඟීමක්..!!..'' 

සිනා පිපෙනා මේ වසන්තය....නෙළා දෝතට මලක් සේ.....♥

      

     හ්ම්ම්ම්...වැඩ නම් අහස උසට...ඒ වුණත් හිතේ කලබල ගතිය යන්නත් එක්කලා ආයෙමත් බ්ලොග් සටහනක් ලියන්නයි ආවෙ...වෙන මොනවත් නෙවෙයි මංචි ගෙයි වවුල්ස්ගෙයි කතාවටයි අදත් මම මේ මුලපුරන්නෙ....යාලුවන්ට අමතකද මංදා පහුගිය පෝස්ට් එකේ අන්තිමේදි වවුල්ස් මංචිට කොල්ලෙක් හොයා දෙන්නම් කිව්වනෙ...ඒ ඊට පස්සෙ මංචි එයාගෙ යාලුවෙක්ව වවුල්ස්ට සෙට් කරන පොරොන්දුව පිට..ආඅහ්හ්..අමතක අයත් ඉන්නව වගේ...එහෙනම් මෙතනින් ගිහින් කියවලාම එන්නකෝ....

පෙර දා මැවූ සිනා..........

     

     කාලෙකින් පෝස්ට් එකක් ලියන්න පුංචි ඉඩක් ලැබුණු නිසා හිතුණා මකුළු පැංචිගෙ ප්‍රේම පුරාවතෙන්ම ටිකක් ලියල දානවය කියලා..ඉතින් වැඩි කතා නැතුව ලියන්න ගන්නම්කො..


     මතකනෙ මංචි නිවාඩුව ඉවර වෙලා ආපහු වසීලීස්සගෙ රටට ආපු බව..එහෙම ආව වුණත් ආවෙනම් ලොකු දුකකින්..නෑ නෑ...නිවාඩු කාලෙ සෙරෙප්පුවක් කාපු නිසාම නෙවෙයි..ගෙදර අයව දාල ආපහු එන්න වුණු එක නිසයි ඒ හැටිම දුක..ආයෙත් ඉතින් කාලෙකටනෙ දකින්න ලැබෙන්නෙ..

එදා රෑ.....ගුවන් තොටුපලේදි........

     පහුගිය දවස් ටිකේම වෙන වෙන පෝස්ට් දදා හිටපු නිසා මකුළු පැංචිගෙ ප්‍රේම කතාව ලියන එක අතපහු වුණා..හැබැයි අතපහු වුණා කීවටත් වඩා කැමැත්තෙන්ම අතපහු කළා කිව්වොත් හරි..ඒකට හේතු වුණ් මංචි පහුගිය දවස් වල ටිකක් දුකින් හිටපු එක.ඒ නිසා පරණ මතක අකුරු කරන්න යන එක ඒ දුක වැඩිකරන වැඩක් වුණා..ඔන්න ඇත්තම හේතුව කිව්වා හොඳේ...යාලුවො ඒ නිසා මංචිත් එක්ක තරහ ගන්න එපා ඔට්ටු නෑ ඕං....