නොකෙරෙන දීගෙට ඇද වෙන හෙවනැළි.......

     

     සයිබරය පුරාම සිකුර උච්ච වෙලාද මංදා...කසාද බඳින එක..පොරොන්දම් බලන එක..ආදරේ කරන්න සහකාරයො සහකාරියො හොයාගන්න විදිහ ගැන මදි නොකියන්න කියවන්න ලැබෙනවා මේ දවස් වල.. සමහරු කියනවා ආදරේ කරල බඳින එක තමා හොඳ කියලා...තවත් සමහරු කියනවා...ගෙදරින් කතාබහ කරලා ඕව කරගන්න එක කරදර අඩුයි කියලා...සමහරු නම් කියන්නෙ නොබැඳ ඉන්න එක තරම් සැපක් තවත් නෑ කියලයි... 

     කවද කවුරු කොහොම කිව්ව වුණත්.....මේ අපි ඇසිපිය හෙලන මොහොතකදිත් දැනුවත්ව හෝ නොදැනුවත්වම පවා හිත් එකිනෙක බැඳෙනවා...ඒ වගේම හිත් බිඳෙනවා...අකමැත්තෙන් වුණත් හිත් බිඳගන්න සිද්ධ වෙනවා..  

     වෙලාවකට මංචිට නම් පුදුමත් තිතෙනවා...ආදරෙන් වෙලෙන එක තරම් ඒ ආදරේ විවාහය කියන තොටුපල කරා අරගෙන යන එක සරලම නෑ කියල හිතුවමත්..අර අපේ හිතුවක්කාරිත් කියල තිබ්බ වගේ හදවතින් එකිනෙක වෙලිලා ඉඳල අන්තිම මොහොතෙදි වෙන් වෙලා යන්න සිදු වුණොත්.....!!!  

     ඒ වගේ සිදුවීමකට ඔයාල කොහොමද මූණ දෙන්නෙ කියල තම තමන්ගෙ හදවත් වලින් අහල බලන්න පොඩ්ඩකට....ප්‍රශ්ණෙ ඇහුවෙ මමම වුණාට මටත් තවම නම් ඒ ප්‍රශ්ණයෙන් එහා පිළිතුරක් හිතාගන්නවත් බෑ...

     ඉතින් ආදරෙන් බැඳුණු දෙන්නගෙම හිත් වල ඇති වුණු අපැහැදීමක් නිසා හරි...නොගැලපෙනව කියල හිතෙනවනම් හරි ඒක දෙන්න කතාබහ කරල විසදගන්නත් බැරිම නම් හෙට බඳින්න හිටියත් වෙන් වෙලා යන එක තමා හොඳ...ඒත් ලෝකයට පෙනෙන දහසක් වැරදි අඩුපාඩු නොගැලපීම් ගොඩාක් මැද වුණත්..දෙන්නට දෙන්නාගෙ හිත් හඳුනගෙන..හදවතින් බැඳිල..ආදරය කරලා..තමන් එකිනෙකාට තරම් වෙන කෙනෙක්ට ගැලපෙන්න..යා වෙන්න බැරි බව විශ්වාස කරන පෙම්වතුන් දෙදෙනෙක්ට තහංචියක් වැටුණොත්...  ඒකත් ඉර-හඳ වගේ ඉන්න දෙමාපියන්ගෙන්..????

     ගොඩක් වෙලාවට එහෙම තහංචියකට හේතුවෙන්නෙ හරිම පුංචි...හේතු එකක් හෝ දෙකක්..... මතක් වෙන වෙන විදිහට කිව්වොත්...

-කේන්දර නොගැලපීම
-ලස්සන නෑ

-කෙල්ලට සල්ලි නෑ..දෑවැද්දක් නෑ..
-පවුල් පසුබිම හොඳ නෑ...

-ආගම් ගැලපෙන්නෙ නෑ...

-උඩරට - පහත රට නොගැලපීම

-කුලය නොගැලපීම..

     ඇත්තෙන්ම ප්‍රශ්ණෙ පටන් ගන්නෙ පුංචි තැනකින්,ඔය කියන කාරණා එකකින් දෙකකින් වුණත් වෙන්න පුලුවනි..... ඔහොම ප්‍රේමයකට අකමැත්ත දක්වන ගොඩක් දෙමාපියො හිතන්නෙ තමන්ගෙ දරුවව අනික් කෙනා රවට්ටගෙන කියලයි...   ඉතින් එයාල හිතන්නෙ ඒ උගුලෙන් එයාව ගලවගන්න ක්‍රමයක් ගැන මිසක ගොඩක් වෙලාවට දරුවන්ගෙ හැඟීම් පැත්ත ගැන හිතල බලන්න මොහොතක් වැය කරන්න හිතන්නෙවත් නැති තරම්...

     ඔන්න ඔය වෙලාවට තමයි..නොකෙරෙන දීගෙට හෙවණැළිත් ඇද වෙන්න පටන් ගන්නෙ...උදාහරණයක් විදිහට කෙල්ල ලස්සන මදි නිසා,කුල මල නිසා..කොල්ලගෙ ගෙදරින් අකමැති වුණාය කියමුකෝ...එතකොට ජීවිතේට කේන්දරේ නොසලකපු අම්මල තාත්තලත් පොරොන්දම් බලන්න පටන් ගන්නවා....ගෑනු ළමයෙගෙ හත් මුතු පරම්පරාවම පීරලා වැරැද්දක් හොයනවා... 

     කොල්ලට අකමැති වුණාය කියමුකො..කොල්ලගෙ හොඳම යාලුවා කරන වැරදි ඔක්කොම වැටෙන්නෙත් ඒ කොල්ලගෙ අකවුන්ට් එකට... හිකිස්...ඔන්න ඔය වගේ... 

     මංචි මේ කියන්න යන්නෙ අම්මලා තාත්තලා වැරදියී කියලා නෙවෙයි..හැම අම්මෙක් තාත්තෙක්ම ආසයි තමන්ගෙ දරුවට සර්ව සම්පූර්ණ සහකාරියක් සහකාරයෙක් හොයල දෙන්න...   ඒත් එහෙම මිනිස්සු ඉන්නවද මේ ලෝකෙ...අනික හැම තිස්සෙම අම්මලා තාත්තලා ගන්න තීරණ හරියනවද..?? දරුවන්ට හරි තීරණ ගන්න ශක්තියක් දැනුවත් කමක් නැද්ද..??අනික ජිවිතේ පස්සෙ කාලෙකදි එකට පවුල් කන්නෙ තමන්ගෙ දරුවයි ඒ අනික් දරුවයි නම්..ඒ දෙන්නට දෙන්නා හදවතින් ගැලපෙන එක නේද වැඩියෙන්ම වැදගත්...

      සමහර දෙමව්පියො මේ වගේ මොහොතකදි කරන දරුණුම වැඩේ තමයි...තමන්ගෙ දුව හෝ පුතාව මානසිකව පීඩනයකට ලක් කරලා තමන්ගෙ තීරණයට නම්මගන්න උත්සහ දරන එක..  ඒ කියන්නෙ තමන්ගෙ පුතා..දුව තමන්ගෙ කැමැත්තට පිටින් විවාහයක් කරගත්තොත්...තමන් ජීවිතේට හානියක් කරගන්නව කියලා තර්ජනය කරන එක...තමනුත්...ආදරය කරන කෙනත් අතරින් එක පැත්තක් තෝරගන්න කියන එක...

     ඒක අවංකවම හරිම අසාධාරණ වැඩක් නෙවෙයිද...දරුවෙක්ට කවදාවත් අම්මෙක්ගෙ කඳුලු බලාගෙන ඉන්න බෑ....තාත්තෙක්ගෙ සුසුම් දරාගෙන ඉන්න බෑ..   ඒවා ඇත්තක්ම වුණත්..අවස්ථානුකූල හැසිරීම් වුණත්..දරුවෙකුට ඒක ලොකු වේදනාවක්..ඉතින් එහෙම වෙලාවට තමන්ගෙ ජීවිතේ අරමුණු..හීන..බලාපොරොත්තු හැමදේම විනාශ වෙලා යන බව දැන දැන වුණත්..තමන් අතින් අර ආදරය කළ කෙනාට වෙන අසාධාරණය...ඒ කෙනාගෙ ජීවිතේට තමන්ගෙන් වෙන හානිය...වේදනාව දැක දැකත්...ඒක තමන්ටත් මොන තරම් වේදනාවක් වුණත්..අර පීඩනය නිසාම දෙමාපියන්ගෙ කැමැත්තට එකඟ වෙන්න සිද්ධ වෙනවා....  

     ඔව් ඔව්....නවකතාවකදි....ටෙලි නාට්‍යයකදි නම් ඕක සිම්පල්...බැඳල ළමයෙක් ලැබුණහම හැමදේම හරි යනවා..සැබෑ ජීවිතයෙදිත් ඒක එහෙම වෙන්න පොඩි ඉඩක් නැතුවමත් නෙවෙයි.... ඒත් අම්මට තාත්තට පණ වගේ ආදරේ කරන පුතෙක්ගෙ හෝ දුවෙක්ගෙ...පෙම්වතිය හෝ පෙම්වතා වෙලා බලන්නකෝ... ඔය වගේ තත්ත්වෙක ඉඳිද්දි ඒ වගේ තීරණයක් ගැන කතාකරන්නවත් පුලුවන් මානසික මට්ටමක එයා ඉඳීවිද කියලා...  

     අනික් අතට ඔයා ඒ අනික් පාර්ශවය නම්...තමන් ආදරේ කරන කෙනාගෙ සතුට,සැනසීම වෙනුවෙන් ඕනම දෙයක් කරන්න තරමට එයාට ආදරෙයි නම්....ආදරය යුතුකමක් නෙවෙයි හැඟීමක් බව විශ්වාස කරන...තමන්ගෙ පෙම්වතිය හෝ පෙම්වතාගෙ ජීවිතේ තීරණ ගන්න තියෙන නිදහස අගය කරන කෙනෙක් නම්....එතන මතු වෙන්නෙ හරිම අසරණ තත්ත්වයක්...   වෙලාවකට හදවත කියාවි..එයාට යන්න දෙන්න එපා කියලා...ඒත් තවත් වෙලාවකදි හදවත කියාවි..එයා ගන්න තීරණයකදි නිහඬවම ඒකට එකඟ වෙන්න කියලා...

     ඉතින් මොකද්ද ඔබේ තීරණය...???

     දෙමාපියන් වුණත් ඔය දහසක් දේවල් බලන්න ගොඩක්ම හේතු වෙන්නෙ සමාජය...නෑදෑයන් සහ හිත මිතුරන්ගෙ මිනුම් දඬු ගැන සලකල බව අපි හැමෝම දන්න දෙයක්නෙ..ඒත් අවංකවම බැලුවොත්..හැට පොරොන්දම් ගලපල විවාහ වෙන දෙන්නෙක් වුණත් වුනත් අමාරුවෙ වැටුනොත්...කරදරයක් වුණොත්..කසාද බන්ඳන කාලෙ හෙප්පු අල්ලන්න ආපු ගොඩක් අය කරන්නෙ ඒ කරදර ගින්නට පෙට්‍රල් වක්කරන එක නේද...??   උදව්වට ඉන්නෙ අතේ ඇඟිලි ගානටත් අඩු පිරිසක්නෙ...ඉතින් එහෙම පිරිසක් වෙනුවෙන් ඇයි තමන්ගෙම දරුවගෙ බලාපොරොත්තු මේ තරම් දරුණු විදිහට බිඳලා දාන්නෙ..??  

     අනික් අතට එකිනෙකා ගැන දැන දැනම..අධ්‍යාත්මිකව බැඳුණු දෙන්නෙක්ටත් ඔය කියන භෞතික නිර්නායක නිසා එකට ජීවත් වෙන්න බෑ කියලා හිතනවනම්...භෞතික දේවල් ගලපලා විවාහ වෙන දෙන්නෙක් අධ්‍යාත්මිකව ගැලපෙයි කියලා අම්මලා තාත්තලට වුණත් සහතික කරන්න පුලුවන්ද කියන එකත් සැකයි නේද..? 

     ධනය,බලය..රූපය....හැමදේම කාලය එක්ක ක්ෂය වෙලා යද්දි අපි එක්ක හැමදාම ලඟින් ඉන්නෙ නොවෙනස් හදවතක් විතරයි නේද කියලා අපට වඩා ජීවිතේ ගොඩාක් අත්දැකීම් තියෙන අම්මලට තාත්තලට නොතේරෙන හේතුව මංචිට නම් හිතාගන්නවත් බෑ....

     තර්කයක් නැතුවම...දරුවෙකුගෙ ජීවිතේ ගැන වැඩිම අයිතියක් තියෙන්නෙ...අවුරුදු ගාණක් උස් මහත් කරපු අම්මටයි තාත්තටයි මිසක..පිටින් එක කෙල්ලෙක්ට හෝ කොල්ලෙක්ට නෙවෙයි තමයි..ඒ වුණත් ඒ තරම් අමාරුවෙන් උස් මහත් කරපු දරුව තනියම ගොඩනගාගන්න උත්සහ දරන ලෝකය ගැන දෙමාපියන්ට වුණත් විශ්වාසයක් තියෙන්න වුවමණායි නේද..??   සමහර විට පිටතින් පෙනෙන්න හොඳින් හිටියත්..මේ වගේ බලපෑමක් නිසා ඒ දරුවගෙ ජීවිතේ ශාරීරිකව නැතත් මානසිකව කඩාවැටෙන්නත් පුලුවනි...තමන් නිසා දුකට පත් වුණු අනික් ජීවිතය ගැන හිත හිත එයා මුලු ජීවිත කාලෙම දුක් වෙන්නත් පුලුවනි..

    අම්මා තාත්ත අපට කොච්චර කිට්ටු වුණත්...වයසින් වැඩෙද්දි වැඩෙද්දි..හදවතින් ස්වාධීන වෙද්දි...අපිත් අපේම ලෝක ගොඩනගාගන්නවනෙ...ඒ ලෝක ඇතුලෙ දෙමාපියන් එක්කවත් කියාගන්න බැරි...අතිශය සංවේදී හීන..බලාපොරොත්තු මොන තරම් ඇද්ද...එහෙම කියාගන්න බැරි අවිශ්වාසෙකට නෙවෙයි..ඇත්තෙන්ම ඒකට වචනයට පෙරළගන්න බැරි කම...දෙමාපියන් ගැන තියෙන ගරුත්වය වගේ හේතු නිසා වෙන්න පුළුවනි.... 

     ඉතින් අම්මලා තාත්තලා වුණත් ටිකක් නම්‍යශීලී වෙලා ඒ දේවල් තේරුම් ගන්න තම තමන්ටම අවස්ථාවක් දෙනවනම් කොච්චර හොඳද...   ඒකට එයාලට කරන්න තියෙන්නෙ පොඩ්ඩකට අපේ වයසට හදවතින් ඇවිත් අපේ හිත් වලට එබිල බලන එකයි....එහෙම නැතුව හදිසි වෙලා,කලබලේට වැරදි තීරණ අරගෙන....ඔබ කරන්නෙ අම්මා තාත්තා තමන්ව තේරුම් ගනීවි කියලා විශ්වාස කරන ඔබේ දුවගෙ පුතාගෙ ජීවිතේ අහිංසක බලාපොරොත්තු බිඳ දාන එක වෙන්නත් පුලුවනි....ඒ වගේම ඔබ ඒ විනාශ කරන්න ඔබේ දරුවට ඔබ වගේම ආදර කරන..දුවෙකුගෙ හෝ පුතෙකුගේ මුලු ජීවිතයම වෙන්නත් පුලුවනි...  

    ඒත් දරුවෙකුට මේ වගේ ගැටලුවකදි එහෙම අවස්ථාවක් ලැබැන්නෙ  එහෙමත් අම්මෙක්ගෙන් තාත්තෙග්ගෙන් තමයි...ඉතින් කරන්නම දෙයක් නැති තැන ගොඩක් ආදරණීය හිත් වලට සිදු වෙන්නෙ..තමන්ව උස් මහත් කරන්න දෙමාපියන් තමන් වෙනුවෙන් කරපු දේවල් වලට පිටු පාන්න බැරි නිසාම තමන්ගෙ සතුට එයාල වෙනුවෙන් අතාරින්නයි... ඔව්...ජීවිතේ නම් නතර වෙන එකක් නෑ...ඒත් බිඳුණු බලාපොරොත්තු වලින් තුවාල වෙන්නෙම නැද්ද..??   පිටින් නොපෙනුණත්...ඒ අපේක්ශාවන් බිඳුණහම වෙන හානිය හරියට මතුපිටින් බැලුවට නොපෙනෙන අභ්‍යන්තර රුධිර වහනයක් වගේ....

ඉතින්.....

සමහර විට ඔබ ඒ හානිය දකින මොහොත වෙද්දි...සුව කරන්න බැරි තරමටම...පරක්කු වෙලා තියෙන්නත් පුලුවන් බව මොහොතක් හිතුවොතිත්....ලෝකය ඇත්තෙන්ම මීට වටා කොච්චර සුන්දර තැනක් වේවිද....