වැටවල් ගසා අප...වෙන්කරනු ලැබූ නමුදු......

     ඔක්තෝබර් පළවෙනිදා හැමෝම වගේ ළමා දිනේ වෙනුවෙන්ම බ්ලොග් පෝස්ට්ස් ලියල තිබුණා.ඒ හැම එකක්ම වගේ කියෙව්වත් කොමෙන්ට් කරන්න වෙලාවක් නම් ලැබුණෙ නෑ වැඩ ගොඩාක් තිබුණු නිසාම...පාඩම් කරලා මහන්සියෙන් නිදියන්න හිතාගෙන නිදිමත එනකල් යූ-ටියුබ් එකේ සිංදුවක් අහ අහ ඉන්නකොට තමා අමුතුම විෂුවල් එකක් දාපු සුපුරුදු සිංදුවක් දැක්කේ..   ''සබඳ අපි කඳු නොවෙමු..'' කියන සිංදුව....අහපු නැති කෙනෙක් නැතුව ඇතිනේ...මංචිට මෙතනදි හිතට වැදුනෙ සිංදුවට වඩා ඒකට යොදාගෙන තිබුණු පසුබිම් රූප පෙළ....මෙතනින් ගිහින් ඒක බලන්න පුලුවනි ඔයාලටත්...


     මොකද්දෝ හේතුවකට ඒ රුප පෙළම මගේ හිතට අමුතුම හැඟීමක් ගෙනාවා කිව්වොත් හරි..වෙන දවසකදි වුණත් ඔහොම අමුතු චිත්‍රපටයක් ඇසුරින් හදපු විෂුවල් එකක් දැක්කහම ෆිල්ම් එකේ නම ගැන සඳහනක් නැත්නම් හිතෙන හිතෙන keywords ගහලා ගූගල් දෙයියන්ගෙ පිහිට පතලා ඒත් හොයාගන්නම බැරි වුණොත් අඩුම ගානෙ දන්න කියන යාලුවන්ගෙන් හරි අහ අහ උන්ටත් ඇණයක් වෙලා හරි ඒක හොයාගන්න එක තමා මංචිගෙ පුරුද්ද..  එහෙම හොයාගන්නම බැරි වුණොත් අතෑරල දාන්නෙ සතියක් විතර ගියාට පස්සෙයි..  හැබැයි මේ සිද්ධියෙදි නම් එහෙම වුණෙ නෑ..වීඩියෝව එඩිට් කරපු කෙනා බොහොම කළගුණ දන්නා විදිහට සහ බුද්ධිමත් විදිහට අදාල චිත්‍රපටයෙ නමත් ඒකට එකතු කරන්න අමතක කරලා තිබුණේ නැති නිසා... 



     හරි ඉතින් දැන් ෆිල්ම් එකේ නම කියන්නම්කො...නම තමයි ''The boy in the striped pajamas'' සමහර විට ඔයාලගෙන් සමහරු නම් මේ අපූරු චිත්‍රපටය බලලත් ඇති..මොකද නිතැතින්ම බ්ලොග් පාඨකයින්ට ඉහල රසවින්දනයක් තියෙන බව මංචි දැකලා තියෙන නිසාම...ඒත් මංචිනම් මේ අපූරු චිත්‍රපටය ගැන ඇහුවෙත් එදාමයි..ඉතින් ඒ වෙලාවෙම නිදිමතත් අහක දාලා කළේ චිත්‍රපටය බාගත කරන්න හරි ඔන්ලයින් බලන්න හරි අඩවියක් සොයාගෙන ගියපු එකයි... 


     මංචි ටොරන්ට්ස් බාගන්න නිතරම භාවිතා කරන මෙන්න මේ ටොරන්ට් සයිට් එකෙනුත් ෆිල්ම් එකේ ටොරන්ට් ෆයිල්ස් වගයක් හමු වුණත්..ඒක බාගත කරන්න වෙලා යන නිසාත්...මංචිගෙ කනෙක්ශන් එකෙන් ඔන්ලයින්ම චිත්‍රපටය බලාගන්න පුලුවන් නිසාත් මංචි නම් තෝරගත්තෙ මෙන්න මේ යොමුව තමයි....ඉතින් ඊලඟට පාඩම් කිරිලි නිදාගැනිලි ඔක්කොම පැත්තක දාලා එළි වෙනකල්ම කළේ ඕක බලාපු එකයි... 

     ඉහල නිලයක් දරන ජර්මන් ජාතික සොල්දාදුවෙකුගේ දරුවෙක් වුණු ''බෲනෝ'' කියන පුංචි දරුවෙකුයි...උපතින් යුදෙව් ජාතිකයෙකු වීම නිසාම කඳවුරක හිරකරුවෙක් ලෙසට ජීවිතේ ගෙවන ''ෂ්මූවෙල්'' කියන අහිංසක දරුවෙකුයි වටා ගෙතුණු මේ කතාව මංචිගෙ දෙනෙතට නම් එක පාරක් දෙපාරක් නෙවෙයි මුලු දර්ශන කාලය පුරාම කඳුලු නංවන්නට සමත් වුණා කිව්වොත් අතිශයෝක්තියක් නෙවෙයි...ඒ වගේම මේ චිත්‍රපටයේ තියෙන කිසිවිටක නොපෙනෙන..ඒත් අපේ හදවත් වලට මවාගන්නට බල කරන සැඟවුණු බිහිසුණු බව මා වෙත ගෙනාපු කම්පනය පහු වෙනිදා වෙනකලුත් අඩු වුණේම නැති තරම්.. 


     මේ පුංචි පැටව් දෙන්නටම වයස අවුරුදු 8 යි...චිත්‍රපටයේ අවසානය දක්වාම මේ දරුවන් දෙදෙනා දකින්නෙ එකිනෙකාගෙ ජීවිත වල තියෙන මහ පුදුම වෙනස්කම්...ඒ දේවල් කෙලින්ම කියල නොතිබුණත්.බෲනෝගෙත් ෂ්මූගෙත් අතර වෙන සීමිත දෙබස් වලින් ඉතාම සියුම්ව  ඒත් ඒ වෙනස්කම් ගැන කියන්න තරම් නිර්මාපකයා දක්ශ වෙලා තියෙනවා..


     කොහොම වුණත් මේ වෙනස්කම් අභිබවා යමින් මේ දරුවන් දෙදෙනා අතර ගොඩ නැගෙන්නෙ හරිම දයාබර මිතුදමක්...මට නම් හිතුණේ මිතුදමකටත් වඩා ඒක සහෝදරත්වයක් කියලයි..වැඩිහිටියන් අතර නැති...ඒත් මල් වගේ පුංචි දරුවන් අතර නොඅඩුව තියෙන..එක මිනිසෙක් තව මිනිසෙක්ට දැක්විය යුතු මිනිසත්කම කියන බැඳීම මේ දරුවන් දෙදෙනා අතර නැගුණු විදුලි වැට අභිබවා දලුලන හැටි මහ පුදුමාකාරයි... 


     චිත්‍රපටයේ එක තැනක බෲනෝ තමනගෙ පියාත්, ගුරුවරයාත්..සහෝදරියත් යුදෙව් ජාතිකයින් ගැන කියපු දේවල් ගැන කල්පනා කරනවා..ඔවුන්ගෙ මතයට අනුව යුදෙව් ජාතිකයින් කියන්නෙ ඇත්තෙන්ම ''මිනිසුන්'' නෙවෙයි,ඔවුන් පිළිකුල් සහගත විශ සහිත වෛර කළ යුතු සතුරන් කොට්ඨාශයක්..ඒ වගේම කිසිම යුදෙව්වෙක් හොඳ කෙනෙක් නෙවෙයි..... 


    ඒත්...පුංචි බෲනෝට ඒ ගැන හිතාගන්නවත් බැහැ.. ගොවිපලේ ඉන්න (ඔහුගේ දෙමාපියන් ඔහුට කියන්නෙ සිර කඳවුර ගොවිපලක් කියලයි..)''ෂ්මුවෙල්'' කොතරම් අපූරුද..ප්‍රියමනාපද...සමහර විට ඔහුගේ පියාද හොඳ කෙනෙකු වන්නට ඇති...ඇයි බෲනෝගේ ගෙදර වැඩ කරන්නට එන යුදෙව්වාත් හරි කරුණාවන්ත කෙනෙක්නේ....එහෙනම් ඇයි තාත්තාත්,අක්කාත්...මාස්ටරුත් එහෙම කියන්නේ.. බෲනෝගේ තාර්කික මනසට මෙය වටහාගන්න බෑ...එහෙත් ඔහුගේ උපතින්ම තියෙන සොයා යෑමේ කුතුහලය නිසාම මේ ගැන නොසොයාත් බැහැ..


     ඒ නිසා තමයි... ඔහු ෂ්මුවෙල්ගෙන් මෙහෙම අහන්නෙ...


what's your dad alike..??


I don't know....


Is he a good man....


(Shmuel shakes his head and agrees...)


You've  never thought that he wasn't....?


(Shmuel shakes his head saying no...)


And you're proud of him..??


(Shmuel shakes his head again saying yes....and speak) and you're proud of yours....!!


     සැබැවින්ම අප අපගේ දෙමාපියන් ගැන ආඩම්බර වනවා නොවේද...සෑම දරුවෙකුගේම ජීවිතයේ පළමු වීරයා වන්නේ බොහෝ විට සිය පියා නොවේද...කවර ජාතියකට ආගමකට දාව උපන්නද සියලු මිනිසුන් (සතුන් කෙරෙහි පවා) සත්‍යතාවයනම් මෙයම නොවේද... 


     මංචිගෙ හද සසල කරපු සංවේදීම දර්ශනය තමා අවසානයේ බෲනෝත් ෂ්මුවෙලුත් විශ වායු කුටීරයේ සිරව සිටින දර්ශනය..බොහෝ සෙයින් බියව සිටින පොඩ්ඩන් දෙදෙනා තරයේ අත් අල්ලාගන්නවා... හරියට එයින් ලැබෙන ශක්තියෙන් මේ උගුලෙන් ගැලවෙන්න ඔවුන්ට මගක් පෑදෙයි කියල හිතනවා වගේ...ඒ වෙලාවෙනම් මංචිට දැනුණු කම්පනය වචනයෙන් කියලා නිමකරන්න නම් අමාරුයි... 

     කොහොම වුණත්..මම මුලු කතාවම මෙතනම කිව්වොත් ඔයාලට බලන්න දෙයක් නැති වේවිනේ...ඒ නිසා ඔයාලත් බලලම රසවිඳින්නකෝ..රසවිඳින්න කියනවට වඩා..මංචිනම් කියන්නෙ...තේරුම් ගන්න..කවදාවත් තව මනුස්සයෙක්ගෙ ජීවිතේ දිහා අවතක්සේරුවෙන් නොබලන විදිහට මනුස්සකම තමන්ගෙ හදවතේ ඇතිකරගන්න....


     මංචි චිත්‍රපටය බලලා කොච්චර කම්පා වෙලා හිටියත් මේ කතන්දරේ සුල මුල හොයාගෙන යන්නත් අමතක කළේ නෑ..''ඉරි පිජාමා හැඳි කොලුවා'' හෙවත් The boy in the striped pajamas කියන මේ චිත්‍රපටය අයිරිශ් ජාතික කතෲවරයෙකු වන John Boyne විසින් රචිත The boy in the striped pyjamas කියන කෘතිය ඇසුරින් තනන ලද්දක්...මේ කෘතියට පදනම් වෙලා තියෙන්නෙ..දෙවන ලෝක යුද්ද සමයෙදි ඇඩොල්ෆ් හිට්ලර්ගේ නාසී හමුදාවන් විසින් කරන්නට යෙදුණු යුදෙව් ජන සංහාරයයි...ඒ ගැන වැඩිපුර විස්තර මෙතනින් කියවන්න පුලුවනි කැමති නම්...)

     මෙහි එන කඳවුර අවුෂ්විට්ස් (Auschwitz) නම් සිර කඳවුර කියලයි කියන්නෙ..(පොතේ නම් මේ නම සඳහන් නොවෙනව කියලයි කියවන්නට ලැබුණු කරුණු වලින් හැඟුනෙ).. සත්‍ය කතාවක් නොවුණත්... ජුදෙව් ජන සංහාරය ගැන සාධාරණිකරනය කෙරෙන විවිධ විචාරයන් ඇතිවෙලා තිබුණත්..මට නම් හිතෙන්නෙ රචකයාගෙ උත්සහය පැහැදිලියි...ඔහු කියන්නට හදන්නෙ  දරුවන් දෙදෙනෙකු ගැන නොවෙයි..මිනිස් කම ගැන...!!!

     මංචිගෙ ඊලඟ අරමුණ මේ සවේදී සිනමා කෘතියට පාදක වුණු අපූරු කෘතිය සොයාගෙන කියවන එක... සාමාන්‍යයෙන් අකුරු පෙළකින් කියවෙන දේ රූප පෙළකින් පෙන්වන දේට වඩා හිතට දැනෙන බවයි මගේ පුද්ගලික අත්දැකීම..ඉතින් ඔයාලත් අඩුම ගානේ මේ චිත්‍රපටයවත් නරඹන්න...ඒකෙන් ජීවිතයට හිතන්නට යමක් එකතු වීම මිස කාලය බිඳක්වත් අපතේ නොයන බව මංචිට සහතිකයි.....

 ෴ Lines may divide us..But hope will unite us ෴