නුඹට රිසි නම් යන්ට යන්නෙමි.......

     මකුළු පැංචි අද ඉන්නෙ හරිම දුකෙන්.ඒ නිසා පැත්තක් අල්ලගෙන ඉන්නකොට ඒ ගැන යමක් ඔයාලටත් කියන්න හිතුවා.මකුළු පැංචි අද කාලෙකට පස්සෙ ගොඩාරියක් වෙලා සින්දු ඇහුවා.මකුළු පැංචිට සින්දු අහන්න හිතුණොත් play list එකේ අනිවාර්‍යන්ම තියෙන සින්දුවක් තමයි අග පිපි මල් ටෙලි නාට්‍යයේ තේමා ගීතය වුනු ''අහස ගුගුරා..'' කියන ගීතය.මකුළු පැංචිට මේ ගීතයටත් ඒ වගේම ටෙලි නාට්‍යයටත් තියෙන්නෙ පුදුම කැමැත්තක්.මේ ටෙලිය විකාශය වුණු දවස් වල මකුළු පැංචි පුංචියි..ඒත් ඊට පස්සෙ බොහොම අමාරුවෙන් ඉස්කෝලෙ පුස්තකාලෙ තිබිලද කොහෙදෝ අග පිපි මල් නවකතාව කියවන්න මකුළු පැංචිට වාසනාව උදා වුණා.සුමිත්‍රා රාහුබද්ධයන් ලියපු හොඳම නවකතාව මේකද මන්දා.....
     මකුළු මේ සින්දුවයි කතාවයි දකින්නෙ හරිම ගැඹුරින්.කතාව කිවයවනකොට..ගීතය අහන අහන හැම වතාවකම මේ කාන්තාව මොනතරම් ශක්තිමත්ද කියල මකුළුට හිතෙනවා..ඇය යථාර්තයට මූණ දෙන්න පුලුවන් ගැහැණියක්,බුද්ධිමත් මවක්..අද කාලෙ සමාජයේ මේ වගේ අවාසනාවකට මුහුණ දුන්න මේ වගේ පවුල් සංස්ථා දුලභ නැහැනේ.....ඒත් මකුළු කැමති ඒ හැම ගැහැණියටම අග පිපි මල් කතාවෙ එන ''අමා'' වගේ වෙන්න පුළුවන්නම්...      මකුළු පැංචි විවාහය ගැන දරන්නෙ මෙහෙම අදහසක්.විවාහය කියන්නෙ ඔය ගොඩක් අය හිතනවා වගේ ''බැඳගත්තු බෙරේ ගහ ගහ ඉඳිල්ලක්'' නෙවෙයි කියලයි මකුළු හිතන්නෙ.දෙන්නෙක් විවහ වුණත් ඒ දෙන්නම හරි දෙන්නගෙන් එක්කෙනෙක් හරි හදවතින්,සිතිවිලි වලින් වෙනස් නොවෙයි කියලා කාටවත් ස්තීර වෙන්න බැහැ.එහෙම නේද..?(අඩුම වශයෙන් ඒ දෙන්නටවත්).ඒ වගෙම විවාහ වෙලා හිටියත් එකිනෙකා ගැන හදවත් වල ආදරයක් ගෞරවයක් නැත්නම් ඒ පවුල් ජීවිතෙත් හරියට අර අලි වමාරපු හිස් දිවුලක් වගෙයි.පිටින් කිසිම වෙනසක් නැතත් ඇතුල හිස්..එහෙම වෙනස් වෙලා,සැමියා බිරිඳගෙන් ඈත්වෙනවා කියලා අත ඇරලා යනවා කියල හිතන්න...      ඔබ ඒ කාන්තාව වුණානම් ඔබ මොකද කරන්නෙ....??      අඬලා,පොළොවෙ හැපිලා,රණ්ඩු සරුවල් වෙලා ගහ මරාගෙන,සිය දිවි හානි කරගන්න හිතනවද..??      එහෙමත් නැත්තම් දරුවන්ගෙ අනාගතය ගැනත් අමතක කරලා තමනුත් වෙන මනුස්සයෙක් හොයාගන්නවද??...      කොහොම වුණත් මකුළු පැංචි දැකපු, කියවපු ,අහපු දේවලින් තේරුම් ගත්ත දෙයක් තමයි..එහෙම බලකිරීමකින් කිසිම මිනිස් හිතක් බැඳලා කොටු කරගන්න බැහැ කියන එක...හොඳම දේ තමා ආදරෙන් කියල හදාගන්න බලන එක. එහෙම බැරි නම් ඒ කෙනාට එයාගෙ මාර්ගයේ යන්න ඇරලා තමන් අයින් වෙලා ඉන්න එක.තමන් ඒ අනික් කෙනාගෙ ජීවිතේ පුරවපු දේවල්..හදිසියෙම හිස් වුණාම ගතපු තීරණය ගැන දෙපාරක් හිතල බලන්න ඒ කෙනාට මග සලසන එක කෑගහල රණ්ඩු වෙනවට වඩා හොඳ effect එකක්.එහෙම වුණාම එයා තමන්ගෙ හිතින්ම අහල බලාවි තමන්ගෙ බිරිඳට තමන් තවමත් ආදරෙයි නේද කියලා.ඉතින් ලැබෙන උත්තරේ ''නැහැ'' කියන එකනම්..ඒ කසාදෙ ඇරෙන එකමයිනෙ හොඳ..නැද්ද මං අහන්නෙ...??.. ඉතින් උත්තරේ ''ඔව්'' නම්...එයාට එයාගෙ වරද වැටහේවිනෙ..      කෙනෙක් කියාවි husband නැතුව wifeට දරුවො හදාගෙන තනියම ජීවත් වෙන්න බෑ කියලා.ඒත් කාන්තාවක් කියන්නෙ ඒ තරම් දුර්වල කෙනෙක්ද..??       අද කාලේ ඉස්සර වගේ නෙවෙයිනෙ..ගෑණු ළමයිනුත් පිරිමි ළමයිනුත් එක වගේ ඉගෙන ගන්නවා.ගැහැණියක් වුණත් ඉස්සර කාලෙ වගෙ ගෙට වෙලා වලං පිඟං හෝදන එක ළමයි හදන එක ගැන විතරක් නොහිතා..දවසක තමන්ට තනියම ජීවිතේ ගෙනියන්න වුනොත් ඒකට ස්තීර ආර්ථික ශක්තියක් ඇති කරගන්න තමන්ට පුළුවන්ද කියන එක ගැන හිතන්න උවමණායි..කාලීන අවශ්‍යතාවක් හැටියට..අනික අද තියෙන ජීවන වියදමේ හැටියට පවුලෙ භාර්යාවත් රැකියාවක් කරන එක, වෘත්තීය සුදුසුකම් තියෙන එක පවා අපතේ යෑමක් නෙවෙයිනෙ.      ගොඩාක් වෙලාවට මේ වගේ ගැටුම්කාරී පවුල් පරිසරයක වැඩිපුරම තැලෙන්නෙ දරුවො..:(( එහෙම වෙන්නෙ නිතරම රණ්ඩු සරුවල් වෙන එක පුංචි හිත් වලට දරාගන්න බැරි හින්දයි.ලොකු මිනිස්සුන්ගෙ ප්‍රශ්ණ පොඩි වුන්ට තේරෙන්නෙ නෑනේ.ඒ වෙලාවට අම්ම කෙනෙක්ට කරන්න පුලුවන් ලොකුම කැප කිරීම දරුවන්ගෙ මානසික තත්ත්වය ගැන හිතලා ඔවුන්ව ඒ පරිසරයෙන් ඇත් කරගැනීම නේද..??            ඉතින් ''අමා'' නිවැරදියි නේද...??      දැන් මකුළු පැංචිව කියවන ''සහෝදරියො'' මගෙත් එක්ක තරහ ගනීද දන්නෙ නෑ.ඔය හැම එකම කාන්තාවම කරන්න ඕනෙද කියලයි.ඒත් මම මේ කියන්නෙ අනික් පාර්ශවය නෑසු කන්ව ඉන්න වෙලාවකදි කරන්න ඕනය කියලා මකුළු පැංචිට හිතෙන දේවල්...ඒ නිසා ඔන්න තරහ ගන්න නම් එපා.හිතෙන දේවල් අදහස් උදහස් කියල යන්නකෝ...මකුළු පැංචිට නොහිතුණු දේවලුත් විස්තර කරලා......